Το κυνήγι της μπεκάτσας είναι δραστηριότητα υψηλών απαιτήσεων. Αρκετά σκυλιά βρίσκουν μπεκάτσες, αυτά όμως που χαρακτηρίζονται υψηλών προδιαγραφών είναι λίγα. Τα «δυνατά» σκυλιά για την μπεκάτσα είναι γεννημένα γι’ αυτήν και η μπεκάτσα γι’ αυτά. Το καλό μπεκατσόσκυλο ξεχωρίζει από τον τρόπο που θα μπει στα πυκνά και στα βρεγμένα. Θα έχει άριστη απόδοση στα χιονισμένα λημέρια της μπεκάτσας, στις παγωνιές, αλλά θα κάνει και επαναφορά της και θα την κυνηγήσει κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Ένα σκυλί που το γνωρίζεις θα πρέπει και να το δικαιολογείς, διότι αυτό ξέρει καλύτερα τις τάσεις της μυρωδιάς της ημέρας και της ώρας, που μπορεί να είναι ανοδικές ή καθοδικές.
Αυτά τα σκυλιά φέρουν τον τίτλο του μεγάλου μπεκατσόσκυλου και αυτά συνήθως, εκτός των άλλων θετικών προσόντων τους, διακρίνονται για το ισορροπημένο τους μυαλό, την σωστή και πολύ ευαίσθητη τους μύτη, το πάθος τους είναι διαρκές και χαρακτηρίζονται από την αγωνία τους – που είναι έκδηλη – να βρουν την μπεκάτσα που βρίσκεται μπροστά τους. Τα χαρακτηρίζει η μεθοδική έρευνα, ενώ τα συνοδεύει το αλάνθαστο ένστικτο τους ως προς το να διακρίνουν τον τόπο που βρίσκονται τα πουλιά. Αυτό φυσικά έχει να κάνει και με την εξυπνάδα που τα διακατέχει αλλά και την ταχύτητα, το θάρρος και το άνοιγμα της έρευνας τους σε όλα τα εδάφη. Τα προσόντα τους δεν σταματούν εδώ, αφού τα συμπληρώνουν η άριστη φέρμα, το ποντάρισμα των πουλιών χωρίς πίεση, το τέλειο απόρτ, η υπακοή και φυσικά η συνεργασία με τον κυνηγό.
Όλα αυτά τα προτερήματα, προσόντα και χαρακτηριστικά φαντάζει κομμάτι δύσκολο να τα βρεις όλα μαζεμένα σε ένα σκύλο και όμως είναι τα όπλα που διαθέτουν τα «μεγάλα» μπεκατσόσκυλα που τα κάνουν να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα σκυλιά. Κάποιο σκυλί που έχει όλα αυτά τα στοιχεία σε ξεσηκώνει για κυνήγι και στηρίζεσαι αποκλειστικά πάνω του, έχοντάς το μπροστά σου να σαρώνει το δάσος και να σου ξεκαθαρίζει τα πράγματα, κατά πόσο θα πρέπει να μείνεις σε ένα τόπο ή να τον αλλάξεις.
Για να δέσει το «πακέτο», το καλό μπεκατσόσκυλο (αυτά τα στοιχεία φυσικά ισχύουν και για τα σκυλιά που πρέπει να έχουμε στην κατοχή μας για να τα βάλουμε και με τις πέρδικες) πρέπει να αγαπά γενικά τον κυνηγότοπο, να μην φοβάται ότι θα σε χάσει, να ανοίγεται αρκετά, αλλά να έχει συχνή επαφή με το αφεντικό του για να δει πού βρίσκεται και να συνεχίζει. Από την άλλη, όμως, ο κυνηγός πρέπει να φροντίσει να το έχει μάθει με κάποιο δικό του σφύριγμα που να δηλώνει την παρουσία του.
Κάποιες συνθήκες κάνουν την μπεκάτσα να βρίσκεται σε ετοιμότητα, έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι σε θέση να μετακινηθεί, γι’ αυτό πρέπει να εμπιστευτούμε το σκυλί μας αφού μόνο αυτό ξέρει πώς θα την πλησιάσει και πού θα σταματήσει. Έτσι δεν πρέπει να το πιέζουμε να αλλάξει τακτική και ρυθμό στην έρευνα του. Το πουλί σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να δεχτεί φέρμα από μακρινή απόσταση και με τα πρώτα βήματα του σκύλου μας να ξεσηκωθεί. Πολλοί κυνηγοί σε τέτοιες περιπτώσεις, αντί να δικαιολογήσουν και να θαυμάσουν συγχρόνως το σκυλί γι’ αυτή την μακρινή φέρμα, τα βάζουν μαζί του.
Αυτές τις συμπεριφορές τις έχουν τα σκυλιά με μεγάλες μύτες, όχι γιατί έπιασαν από μακριά την οσμή του πουλιού, αλλά γιατί αξιολόγησαν την μυρωδιά και μύρισαν τον …φόβο της!
Πάντως, σημασία έχει ότι θα πρέπει και εμείς να βοηθούμε τον σκύλο μας και να του δείχνουμε εμπιστοσύνη. Πρέπει να περπατούμε αργά και να τον κοιτάζουμε συνέχεια, έτσι ώστε να του δώσουμε να καταλάβει ότι θα τον περιμένουμε όταν μπαίνει στα πυκνά. Αν εμείς αρχίσουμε να κινούμαστε γοργά και μπαίνουμε συνεχώς μπροστά του ή τρέχουμε χωρίς λόγο μπροστά από αυτόν, θα αναγκάσουμε το σκυλί μας να κινείται και αυτό πιο γρήγορα αγνοώντας την μύτη του. Αυτό συνήθως έχει ως αποτέλεσμα να αφήνει κυνήγι πίσω του ή να βγαίνει γρήγορα από τον κύκλο της έρευνας του, στην προσπάθεια του να μην μας χάσει.
Ένα σκυλί που το γνωρίζουμε θα πρέπει και να το δικαιολογούμε, διότι αυτό ξέρει καλύτερα τις τάσεις της μυρωδιάς της ημέρας και της ώρας, που μπορεί να είναι ανοδικές ή καθοδικές.
