Τους Φθινοπωρινούς μήνες, τα δύο είδη, τρυγόνι και ορτύκι έχουν διαφορετικούς τρόπους μετακίνησης. Με κύριο γνώμονα πάντα την ασφάλεια τους, το ορτύκι μετακινείται κυρίως τα βράδια, ενώ το τρυγόνι συνήθως ταξιδεύει κατά την διάρκεια της ημέρας… Αν αντιληφθεί ότι μπορεί να εκτεθεί σε κίνδυνο και αυτό γίνεται κυρίως όταν διασχίζει θάλασσα και νησιά, αλλάζει τις ώρες πτήσεις του. Επειδή το φθινόπωρο με τα κοπάδια ταξιδεύουν και νεαρά τρυγόνια για λόγουςπροστασίας οι μετακινήσεις των τρυγονιών γίνονται και βράδυ.
Συνήθως το ενδιαφέρον των κυνηγών το Φθινόπωρο στρέφεται αποκλειστικά στις αποδημίες των τρυγονιών και των ορτυκιών. Δύο θηράματα με διαφορετικό χαρακτήρα και συνήθειες, αλλά και με διαφορές τόσο σωματικές όσον και κυνηγετικές. Τα τρυγόνια είναι είδος που τα περιμένουμε στα παραλιακά περάσματα, ενώ τα ορτύκια, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, εκτός της δικής μας, το κυνήγι τους διεξάγεται με σκύλους φέρμας, αφού αυτά συνηθίζουν για σκοπούς ασφάλειας τους περισσότερο όταν αποδημούν να καταλαμβάνουν θέσεις σε περιοχές με βλάστηση, όπου ο σκύλος είναι το πολυτιμότερο εργαλείο για να ξεπετάξει τα καμουφλαρισμένα πουλιά.
Και τα δύο θηράματα μετακινούνται δύο φορές το χρόνο. Η ανοιξιάτικη αποδημία τους έχει προορισμό τους τόπους όπου θα ζευγαρώσουν και θα φτιάξουν τις φωλιές τους ενώ η φθινοπωρινή έχει προορισμό τις περιοχές φωλεοποίησης τους. Δηλαδή τα σημεία που θα περάσουν το Χειμώνα.
Τα τρυγόνια την μετανάστευση τους την ξεκινούν λίγο πριν την ανατολή του ήλιου, και γι’ αυτό άλλωστε οι κυνηγοί τα περιμένουν στα περάσματα της πρωινές ώρες. Αν πάμε πολλά χρόνια πίσω όταν το κυνήγι των τρυγονιών διεξαγόταν και την εαρινή περίοδο, παρατηρούσαμε ότι η συμπεριφορά των πουλιών ήταν διαφορετική από ότι τον Σεπτέμβρη. Διέφερε τόσο στο πέταγμα του, αλλά τα θηρευμένα τρυγόνια ήταν και σε καλύτερη σωματική κατάσταση.
Αυτό συνέβαινε επειδή τους συγκεκριμένους μήνες οι καιρικές συνθήκες είναι τέτοιες που επιτρέπει στα πουλιά να έρθουν με το «πάσο» τους αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την ορολογία. Δεν τα πιέζει ο χρόνος, ξεκουράζονται περισσότερο κάνοντας περισσότερους σταθμούς, τρέφονται καλύτερα με αποτέλεσμα να έχουμε πιο ζωηρά πουλιά.
Το Φθινόπωρο το ταξίδι τους είναι βιαστικό, προφανώς έχοντας κατά νουν ότι οι καιρικές συνθήκες είναι απρόβλεπτες τρέχουν να προλάβουν ώστε να έχουν ένα ασφαλές ταξίδι. Την ίδια ώρα έχουν ακόμα μια σοβαρή έγνοια. Να προστατεύσουν τα νεαρά τρυγόνια που ταξιδεύουν μαζί τους.
Από την μια θέλοντας να φτάσουν έγκαιρα στις περιοχές που θα περάσουν τον Χειμώνα διανύουν μεγάλες αποστάσεις με περιορισμένους σταθμούς. Αυτό εξυπακούεται λιγότερη ξεκούραση, λιγότερη τροφή. Έτσι στα περάσματα του Φθινοπώρου έχουμε να κάνουμε με πιο λιγότερο ζωηρά πουλιά, αλλά και με πουλιά με λιγότερο βάρος.
Μαζί με τα κοπάδια, την περίοδο του φθινοπώρου ταξιδεύουν και νεαρά τρυγόνια. Αυτό αναγκάζει τα κοπάδια πολλές φορές για να προστατεύσουν τα νεαρά τρυγόνια από τα αρπακτικά, να αλλάζουν τα σχέδια πτήσης τους. Έτσι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις όταν διασχίζουν θάλασσα και περνούν πάνω από νησιά αναγκάζονται να ταξιδεύουν νύκτα και όταν νοιώθουν αρκετά κουρασμένα κάνουν σταθμό την νύκτα. Είναι αυτές οι περιπτώσεις που γίνεται λόγος ότι οι κυνηγοί κτύπησαν δεντρωμένα πουλιά.
Νυκτερινές πτήσεις
Η φύση των ορτυκιών είναι εντελώς διαφορετική από τα τρυγόνια. Εδώ έχουμε να κάμουμε με ένα μικροκαμωμένο και στρουμπουλό θήραμα, που η αποδημία του γίνεται μόνο την νύκτα, με εξαίρεση ακραίες συνθήκες που το αναγκάζουν να ταξιδέψει μέρα.
Σύμφωνα με το σχήμα του είναι να απορεί κάποιος πως μπορεί ένα τέτοιο πουλί να ταξιδεύει τόσα χιλιόμετρα. Παρατηρώντας το σε περίοδο κυνηγίου όταν ξεπεταχτεί από την κρυψώνα του ότι η πτήση του είναι χαμηλή και ελάχιστη απόσταση διανύει μέχρι να ξανακαθίσει, βλέποντας ταυτόχρονα ότι έχουμε να κάμουμε με είδος που τα φτερά του σε αντίθεση με άλλα πουλιά είναι υπερβολικά μικρά, είναι λοιπόν εύλογη η απορία πως μπορεί και πραγματοποιεί τόσο μεγάλα ταξίδια. Η επιστημονική πλευρά αυτό το αποδίδει στο μικρό του σχήμα και στο ελαφρύ βάρος του.
Πραγματοποιεί χαμηλές πτήσεις και μετακινείται τις νύκτες περισσότερο για να προστατευτεί από τα πολλά αρπακτικά που καιροφυλακτούν στον ουρανό για να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Το ότι ταξιδεύει την νύκτα μπορεί να το γλυτώνει από τα αρπακτικά, όμως την ίδια ώρα πέφτει θύμα του μεγαλύτερου μεγαλύτερου εχθρού του.
Το λαθροκυνήγι.
Στα παράλια κάθε χρόνο, εξαιτίας της μη σωστής αστυνόμευσης των βιοτόπων μας από την κατανομή των θηροφυλάκων σε πόστα παγίδευσης των αμπελοπουλιών, παραμένουν απροστάτευτα άλλα είδη θηραμάτων. Ένα από αυτά είναι και το ορτύκι. Οι λαθροθήρες γνωρίζοντας τις συνήθειες των πουλιών, χρησιμοποιούν παράνομους τρόπους (ηχομιμητικές συσκευές) για να παραπλανήσουν και να ξεγελάσουν τα πουλιά να κατέβουν σε σημεία με βλάστηση τα οποία οι λαθροκυνηγοί εγκλωβίζουν τα ξημερώματα αποδεκατίζοντας τα ορτύκια.
Ο αριθμός των ορτυκιών που φτάνουν στο νησί μας, χρόνο με το χρόνο διαφέρουν και έχουν σημαντικές αυξομειώσεις. Αυτό οφείλεται περισσότερο στις κλιματολογικές συνθήκες όχι μόνο της συγκεκριμένης εποχής, αλλά ακόμα από αυτές της άνοιξης. που παίζουν καταλυτικό ρόλο στο προγραμματισμό των πτήσεων των πουλιών.
