Τα θηράματα εκτροφής στην πράξη ευκολύνουν και είναι βοηθητικά για τον κυνηγό και τον σκύλο στα αρχικά στάδια της εκπαίδευσης του. Απ’ εκεί και πέρα όμως, είναι αποδεδειγμένο ότι η κακή συνήθως ποιότητα των θηραμάτων εκτροφής δεν το αφήνουν να προχωρήσει, αλλά ούτε και να αναδείξει την πραγματική αξία του. Ένα κυνηγόσκυλο αναδεικνύεται µόνο µε συχνές εξόδους στους κυνηγότοπους και την επαφή του µε άγριο θήραμα όπου οι εμπειρίες που αποκτά θα το βοηθήσουν αργότερα όταν θα το βγάλουμε για κυνήγι..
Η επαφή του σκύλου µας µε θηράματα δεν είναι τίποτε άλλο από µια δοκιμασία και ένα μέτρο σύγκρισης των προσόντων του. Άλλωστε, δεν είναι καθόλου τυχαίος ο τρόπος διεξαγωγής των κυνηγετικών αγώνων των διαφόρων φυλών φέρμας, οι οποίοι έχουν πάντοτε ως βάση το κυνήγι. Μάλιστα, αν πάμε χρόνια πίσω, τότε που οι καταστάσεις το επέτρεπαν, δεν ήταν λίγες οι φορές που οι κυνηγοί είχαν μεταξύ τους ένα είδος συναγωνισμού ως προς την αξία και τα προσόντα των σκύλων τους και έλυναν τις «διαφορές» τους στους κυνηγότοπους. Πάντα νικητής σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν ο σκύλος εκείνος που φέρμαρε ή σήκωνε περισσότερα άγρια θηράματα.
Συνήθως, όλοι έχουμε την έντονη επιθυμία και επιζητούμε τα σκυλιά μας να έρθουν μία ώρα γρηγορότερα κοντά με το θήραμα. Στην προσπάθεια μας να επισπεύσουμε την πραγματοποίηση της επιθυμίας μας αυτής, σπεύδουμε να αγοράσουμε θηράματα εκτροφής, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο το σκυλί μας με το που θα φερμάρει αυτά τα θηράματα εκτροφής έχει αποκτήσει και κυνηγετικές ικανότητες. Δημιουργούμε έτσι στο μυαλό μας την εντύπωση ότι, ταυτόχρονα με τις φέρμες και την καταδίωξη των θηραμάτων εκτροφής, έχουμε ήδη στην κατοχή μας ένα «τελειωμένο» κυνηγετικό σκυλί.
Έτσι έχουν όμως τα πράγματα; Είναι γεγονός ότι και τα δύο θηράματα – εκτροφής και άγριο – αποσκοπούν στο να αναδείξει το σκυλί μας τις κυνηγετικές του αρετές, έτσι ώστε να είμαστε σε θέση να τις αξιοποιήσουμε κατάλληλα. Αν θυμόμαστε, όμως, πως οτιδήποτε έχει σχέση με το κυνηγόσκυλο γεννήθηκε μέσα από το πραγματικό κυνήγι, αμέσως αντιλαμβανόμαστε ότι άλλο είναι το θήραμα εκτροφής και άλλο το πραγματικά άγριο θήραμα.
Οι σκύλοι, μέχρι να βελτιωθούν σωματικά, αλλά και να ανεβάσουν το μέτρο στην έρευνα, την φέρµα, την επαναφορά και την υπακοή, πέρασαν από πολλά στάδια. Στα πρώτα στάδια ο συναγωνισμός σύγκρισης διαρκούσε αρκετές μέρες. Κάποιοι σκύλοι έφευγαν από τα πρώτα στάδια του συναγωνισμού και οι πιο καλοί συνέχιζαν. Νικητής ήταν ο σκύλος που θα κατάφερνε να φερμάρει και να σηκώσει τον μεγαλύτερο αριθμό θηραμάτων εκτροφής. Σήμερα, στην προσπάθεια να ανέβουν τα στάνταρντ των φυλών, οι πραγματικοί νικητές βγαίνουν μέσα από σκληρούς ανταγωνισμούς που έχουν πάντα ως βάση τους το άγριο θήραμα. Όπως και παλιά, έτσι και σήμερα, οι κυνόφιλοι χρησιμοποιούν τους νικητές για να τους ζευγαρώσουν μεταξύ τους και να βελτιώσουν την φυλή.
Αλλαγές αξιολόγησης
Το πέρασμα του χρόνου έφερε νέες αλλαγές. Μετά τις πολυήμερες εξετάσεις για να αναδειχθεί ο νικητής ήρθαν οι οργανωμένοι αγώνες, αφού πλέον είχαν σοβαρή εμπλοκή οι Όμιλοι Κυνοφίλων. Σιγά – σιγά, τα μαθήματα και τα σεμινάρια έφεραν στο φως σε πρώτο στάδιο τους κριτές «ομορφιάς», των οποίων η δουλειά ήταν να εξετάζουν τα στάνταρντ της κάθε φυλής και ουσιαστικά να βγάζουν νικητή το πιο «όμορφο» σκυλί. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για τις κυνηγετικές φυλές φέρµας, αφού ανάμεσα στα στάνταρντ τους, τα οποία αξιολογούνταν συνεχώς, ήταν η έρευνα, η φέρµα, η επαναφορά και η κροτοφοβία.
Έτσι για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι αρχικά στις κυνηγετικές φυλές φέρµας αρκούσε κάποιο σκυλί να περάσει από ένα απλό Dog Show και να πάρει ένα καλός ή ένα μέτριος για να δικαιούται να ζευγαρώσει. Μετά από αυτό οι κυνόφιλοι, βλέποντας ότι τέτοια σκυλιά δεν άφηναν καλούς απογόνους, ανέβασαν τα στάνταρντ στο πολύ καλός, έπειτα στο εξαίρετος και ακολούθως σε άλλους πιο δυνατούς τίτλους, έτσι ώστε να αναγκάσουν όσους ασχολούνταν µε την κυνοφιλία να ανεβάσουν τα στάνταρντ των σκυλιών τους.
Ακόμη και τότε, μπορούσε μπροστά µας να είχαμε ένα εξαιρετικό σκυλί σε στάνταρντ ομορφιάς, όμως αυτά τα προσόντα δεν εξασφάλιζαν ότι τέτοια σκυλιά μπορούσαν να θεωρούνται και κυνηγετικά άριστα. Άλλωστε, είναι γεγονός ότι πολλές γέννες µε πανέμορφους γεννήτορες απέτυχαν κυνηγετικά. Ο λόγος ήταν ότι αρκετά από αυτά τα σκυλιά υστερούσαν σε άλλα κυνηγετικά προσόντα, τα οποία απαιτούσαν πλέον οι σύγχρονοι καιροί.
Κάποια σκυλιά έφεραν στο DNA τους την κροτοφοβία. Κάποια άλλα, ενώ στα στάνταρντ τους υπήρχε η επαναφορά, δεν την εκδήλωσαν ποτέ τους. Κάποια υστερούσαν στην έρευνα, στην φέρµα κ.λπ.
Σταδιακά οι κυνηγετικοί σκύλοι έπρεπε να ανέβουν επίπεδο, αφού στο πέρασμα των χρόνων οι συμμετοχές καλών σκύλων συνεχώς αυξάνονταν. Πλέον μπήκαν νέα κριτήρια, πιο αυστηρά, τα οποία είχαν να κάνουν µε τα κυνηγετικά προσόντα, έτσι ώστε να αναδειχθεί κάποιο σκυλί νικητής. Οι διαφορές άρχισαν να μεγαλώνουν, η έρευνα συνεχώς άνοιγε, ο τρόπος της φέρµας έπρεπε να βελτιωθεί (στυλ, απόσταση), ενώ η επαναφορά νεκρού θηράματος για κάποιες φυλές επιβάλλεται πλέον να γίνεται και από το νερό.
Τους κυνηγετικούς αγώνες έρευνας τους αναλαμβάνουν εξ’ ολοκλήρου τα κλαμπ των αγγλικών δεικτών (αγγλικό Πόιντερ, αγγλικό και ιρλανδέζικο Σέττερ) και των ηπειρωτικών φυλών (γερμανικό Μπρακ, Επανιέλ Μπρετόν και Ντράτχααρ). Στα πρώτα στάδια των αγώνων οι διοργανωτές χρησιμοποιούσαν καθαρά θηράματα εκτροφής (πέρδικα, φασιανό, ορτύκι…), για να διαπιστώσουν στην πορεία ότι τα θηράματα αυτά σε πολλές περιπτώσεις κατέστρεφαν τον σκύλο εξαιτίας της ποιότητας τους. (Αντίστοιχοι αγώνες διεξάγονται και για τα λαγόσκυλα – ιχνηλάτες διαφόρων φυλών).
Έτσι, οι διοργανωτές προχωρούν ένα βήμα παραπέρα και ψάχνουν για ποιοτικά θηράματα εκτροφής, τα οποία πλησιάζουν κάπως τα άγρια πουλιά. Επιζητούν πλέον θηράματα που μπορούν να πετάξουν σε πιο μεγάλες αποστάσεις, να είναι υποψιασμένα, να δέχονται την φέρµα του σκύλου αλλά να µην μένουν εγκλωβισμένα στα σημεία που τα τοποθετούν οι κριτές, µε αποτέλεσμα τα σκυλιά να εφορμούν και να τα αρπάζουν σπάζοντας την φέρµα τους.
Αφού επιχειρήθηκε και αυτό, οι δοκιμασίες εξακολουθούσαν ακόμη να είναι εύκολες µε το θήραμα εκτροφής, έτσι και πάλι οι διοργανωτές επιχείρησαν και ανέβασαν κι άλλο τον πήχη δυσκολίας. Βλέποντας ότι µε τα θηράματα εκτροφής έμπαιναν ακόμη στη βαθμολογία και σκυλιά χαμηλής αγωνιστικής και μορφολογικής ποιότητας, οι δοκιμασίες πέρασαν από το στάδιο της χρήσης θηραμάτων εκτροφής σε αυτό της χρήσης άγριων θηραμάτων, µε την αξιολόγηση των σκύλων να γίνεται ακόμη πιο δύσκολη.
Οι αγώνες ανέβηκαν ακόμη ένα επίπεδο πιο πάνω και κάποιοι από αυτούς ξεκίνησαν να διεξάγονται σε καθαρά κυνηγετικές περιοχές µε άγριο θήραμα, μπεκάτσα και πέρδικα. Με το άγριο θήραμα, τα σκυλιά άρχισαν να εκδηλώνουν και προσόντα που δεν μπορούσαν να τα εκδηλώσουν µε αντίπαλο τα θηράματα εκτροφής. Στους κυνηγότοπους, για να βγει κάποιος νικητής και να αξιολογηθεί σωστά, πρέπει να χρησιμοποιήσει την ευφυΐα και την αίσθηση θηράματος. Τέτοιοι αγώνες, όμως, ιδιαίτερα στη δική µας χώρα που η έλλειψη θηραμάτων δυσκολεύει τα πράγματα, αδικούν κάποια αγωνιστικά σκυλιά.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι χωρίς πραγματικό θήραμα και κατάλληλες περιοχές, δεν μπορεί να αξιολογηθεί και να επιλεχθεί ο σωστός σκύλος που θα χρησιμοποιηθεί για αναπαραγωγή, διότι από τα κριτήρια θα έλειπαν ουσιώδη στοιχεία για µία σοβαρή αξιολόγηση.
ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΑΜΑΤΑ
Ολοκληρώνω, λέγοντας ότι το σκυλί µας αποκτά τις απαραίτητες εμπειρίες και γίνεται ένα άριστο πουλόσκυλο µε την επαφή του µε άγριο θήραμα. Τα θηράματα εκτροφής ευκολύνουν και είναι βοηθητικά για τον κυνηγό και τον σκύλο στα αρχικά στάδια αλλά, απ’ εκεί και πέρα, για να εκδηλώσει το κυνηγόσκυλο όλα τα προσόντα του, µόνο µε εξόδους στους κυνηγότοπους και την επαφή του µε άγριο θήραμα μπορεί να το πράξει αυτό. Πιθανώς µε τα θηράματα εκτροφής να παρουσιάσει κάποιες ενδείξεις στην φέρµα και την επαναφορά, αλλά η κυνηγετική του ευφυΐα και το κυνηγετικό του πάθος δεν μπορούν να εκδηλωθούν µε αυτά τα θηράματα. Χωρίς πραγματικό θήραμα και κατάλληλες περιοχές, δεν μπορούν να εξωτερικευθούν η ικανότητα και η κυνηγετική κλάση του δυνατού κυνηγόσκυλου. Έτσι, ακόμη και αν δεν έχετε τα χρήματα για να ψάξετε για έτοιμο κυνηγόσκυλο, επιλέξτε κουτάβι από γονείς που ξέρετε ότι κυνηγετικά διαπρέπουν.
