O λαγός είναι θήραμα που κάθε φορά δοκιμάζει την υπομονή του σκύλου και του κυνηγού. Είναι το θήραμα που, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια κάρπωσης του, προκαλεί στον κυνηγό σωρεία από ερωτήματα. Τον αναστατώνει και του παίρνει αρκετές ημέρες μέχρι το μυαλό του να βρει ησυχασμό.
Η κουλτούρα των λαγοκυνηγών στην χώρα μας έχει αλλάξει άρδην προς το χειρότερο και αντί στο βουνό να είναι πρωταγωνιστής το λαγόσκυλο, κάθε άλλο παρά συμβαίνει αυτό. Το λαγόσκυλο σπάνια χαίρεται το ξετρύπωμα του λαγού, αφού ο ρόλος του έχει περιοριστεί και πρωταγωνιστές είναι πλέον οι πολλοί κυνηγοί που στέκουν στα καρτέρια, στα μονοπάτια, στους χωματόδρομους, στα γύρω υψώματα, γενικά οι «σκοποί» όπως ονομάζονται, που για ώρες δεν κάνουν τίποτε άλλο εκτός από το να μετακινούνται με αργούς ρυθμούς παράλληλα προς την πορεία που η κύρια μάζα των σκύλων οδηγούνται από τους ιδιοκτήτες τους.
Αυτά σαν πρόλογος για προβληματισμό, αφού πάντοτε το λαγόσκυλο – ιχνηλάτης πρέπει να είναι ο πρωταγωνιστής και ο δικός μας ρόλος να περιορίζεται στο κυνήγι, χωρίς να ξεχνούμε ότι η δική μας συμμετοχή πρέπει να είναι σημαντική κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης του. Τότε που θα πρέπει να το εξοικειώσουμε με το αντικείμενο και τις τεχνικές που απαιτούνται από την στιγμή έναρξης της αναζήτησης του λαγού, ακολουθώντας σωστά τα ίχνη του μέχρι το ξετρύπωμα του και ακολούθως της τεχνικής που απαιτείται για την σωστή καταδίωξη του.
Ανάλογα με τον χρόνο και την εμπειρία που έχει κάποιος στο κυνήγι του λαγού, αποφασίζει αν θα κυνηγήσει με την σιγουριά από την αγορά ενός έτοιμου λαγόσκυλου ή αν θα εκπαιδεύσει και θα ετοιμάσει ο ίδιος ένα κουτάβι, όσο χρονοβόρο και δύσκολο και αν είναι αυτό στις μέρες μας.
Και οι δύο περιπτώσεις δεν πρέπει να μας εφησυχάζουν, αφού στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να έχουμε συνεχώς το έτοιμο λαγόσκυλο μας σε εγρήγορση, εξακολουθώντας να το βγάζουμε συχνές επισκέψεις στο βουνό και τους κυνηγότοπους, ενώ η δεύτερη περίπτωση, όπου τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα, δεν προσφέρεται για αρχάριους λαγοκυνηγούς.
Αφήνοντας την πρώτη περίπτωση, όπου τα πράγματα σαφώς είναι ευκολότερα, θα περιοριστούμε σε αυτά που θα πρέπει να επιδιώξουμε να έχει και σε αυτά που εμείς πρέπει να διδάξουμε στο κουτάβι μας.
ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΚΑΛΟΥΣ ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ
Η σωστή αξιολόγηση του κουταβιού που θα επιλέξουμε, θα πρέπει να ξεκινά πρώτα από το γενεαλογικό του δένδρο, ερευνώντας σοβαρά τα προσόντα που έχουν οι γονείς του, κυνηγετικά και μορφολογικά. Αν οι γονείς του έχουν σωστή μορφολογία, το κατάλληλο κυνηγετικό πάθος, το ένστικτο της καταδίωξης και έχοντας υπόψη πάντοτε ότι κάθε φυλή ιχνηλατών έχει τα μειονεκτήματα και τα προτερήματα της, τότε αυτά τα στοιχεία αποτελούν ένα σοβαρό κίνητρο για να αποκτήσουμε το συγκεκριμένο κουτάβι. Αν είμαστε αρχάριοι κυνηγοί, επιβάλλεται στην πορεία της εκπαίδευσης του ιχνηλάτη μας να συμβουλευόμαστε συχνά τους πιο έμπειρους λαγοκυνηγούς που γνωρίζουμε.
Στα αρχικά στάδια της εκπαίδευσης του, δηλαδή 3-4 μηνών, η προσπάθεια μας θα πρέπει να έχει να κάνει πρώτα με την αδιαφορία που θα χρειαστεί να δείχνει το μικρό μας λαγόσκυλο στην παρουσία άλλων ζώων, κάνοντας του ξεκάθαρο από την αρχή ότι η μοναδική του αποστολή είναι το ξεφώλιασμα του λαγού. Όταν το λαγόσκυλο μας είναι πλέον έτοιμο σωματικά, αλλά μας έχει αποδείξει και ότι άρχισε να ωριμάζει , είναι η στιγμή που πρέπει να ξεκινήσουμε να το φέρνουμε σε επαφή με το θήραμα. Ξεκινώντας το εντατικά στο βουνό, πρέπει την ίδια περίοδο να το πιέσουμε να γίνει υπάκουο έτσι ώστε, όταν πάρει την ανεξαρτησία του, να ξέρει ότι η συνεργασία του μαζί μας θα πρέπει να είναι αυστηρή στα λαγοτόπια.
Το ιδανικό για το νεαρό μας ιχνηλάτη θα ήταν στις εξόδους του στο βουνό να έρχεται σε επαφή με κάποιο λαγό – κομμάτι δύσκολο – γι’ αυτό και πρέπει να επιδιώξουμε τουλάχιστο να τον φέρνουμε σε επαφή με λαγό έστω και σε τελιασμένους χώρους. Ένα νεαρό σκυλί πρέπει να μάθει ότι πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να ξεφωλιαστεί ο λαγός.
Η καλύτερη περίοδος για να ξεκινήσει ένα μικρό σκυλί να εκπαιδεύεται είναι η άνοιξη, αφού όλα είναι πιο εύκολα σε σχέση με τους υπόλοιπους μήνες του χειμώνα. Όμως αυτό περιορίζει τις προσπάθειες μας, αφού τότε είναι ελάχιστες οι ζώνες που μας επιτρέπουν να βγάζουμε τα σκυλιά για σκοπούς εκπαίδευσης, οπόταν όλες οι προσπάθειες μας επικεντρώνονται την περίοδο που τελειώνει η απαγόρευση και ανοίγουν όλες οι περιοχές για τις εξόδους των σκυλιών μας.
Το ζητούμενο όταν βγάζουμε το σκυλί μας στο λαγότοπο είναι να ξεφωλιάζει όσους περισσότερους λαγούς για να αποκτά εμπειρίες. Αν παρατηρήσουμε ότι σε μια περιοχή το ξεφώλιασμα γίνεται με ευκολία. τότε πρέπει να αλλάζουμε τόπο, με διαφορετικό βαθμό δυσκολίας. Αυξάνοντας τον βαθμό δυσκολίας του σκύλου μας, αν παρατηρήσουμε ότι αυτό τον δυσκολεύει και πάλι πρέπει να στραφούμε σε τόπο με πιο εύκολους λαγούς, αφού το ζητούμενο μας είναι να αποκτήσει περισσότερες εμπειρίες. Η εναλλαγή του τόπου ανάλογα με τον βαθμό δυσκολίας του κάθε ξεφωλιάσματος θα βοηθήσει το σκυλί μας. Αν διαπιστώσουμε ότι πέρασε επιτυχώς κάποιο κομμάτι, τότε προχωρούμε βάζοντας το σε πιο δύσκολα σημεία.
Από ένα νεαρό ιχνηλάτη δεν πρέπει να περιμένουμε και πολλά πράγματα από την πρώτη του κυνηγετική σεζόν, όσο καλά και να τον εκπαιδεύσουμε, εκτός και αν φανούμε τυχεροί και πέσουμε πάνω σε λαγούς που θα τουφεκιστούν και θα τους «πιάσει» στο στόμα.
Στο κυνήγι ο νεαρός μας ιχνηλάτης θα πρέπει να εργάζεται πάνω στα αχνάρια του λαγού που θα βρει το πρωί μέχρι να τον ξεφωλιάσει. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να τα βάζουμε κάτω και επειδή το σκυλί μας δυσκολεύεται να του αλλάζουμε περιοχή για πιο εύκολους λαγούς. Δώστε του χρόνο και αντί να του αλλάξετε περιοχή είναι καλύτερα να το πάρετε σπίτι.
Ένα από τα πράγματα που πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μας είναι ότι άλλη είναι η δουλειά του σκύλου και άλλη η δική μας. Δεν παρεμβαίνουμε συνεχώς για να διορθώσουμε το σκυλί μας, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις, όπως όταν παρατηρούμε ότι κατά την ιχνηλασία του λαγού τα παρατά στην μέση και ασχολείται με τις πέρδικες ή την φραγκολίνα που είναι μπροστά του, που πρέπει να είμαστε πολύ αυστηροί απέναντι στο λάθος. Αν καταδιώξει το λαγό μετά το ξεφώλιασμα, τότε πρέπει το δεύτερο ξεφώλιασμα του ίδιου λαγού να γίνει πιο σύντομα, πιο γρήγορα από ότι το πρώτο ξεφώλιασμα, αναγκάζοντας τον λαγό να επιστρέψει στο πρώτο σημείο. Αν παρατηρήσουμε ότι αυτό έγινε με το άπειρο σκυλί μας, τότε είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.
